اقبال‌نامه - ۱۲ - ساخته شدن سد یاجوج و ماجوج

اسکندر به صحرایی رسید که خاکش نقره بود و چشمه‌هایش از سیماب (جیوه) بود. بعد از این صحرا به آدمهایی می‌رسند که درخواست کمک دارند و از اسکندر می‌خواهند که آنها را از دست قوم یاجوج نجات دهد.

بعد از ساختن سد یاجوج اسکندر به سرزمین دیگری می‌رسد که باغ و گوسفندانش بدون حصار بودند ولی هر کس به سراغ میوه و دام شهر می‌رفت فورا می‌مرد. اهل شهر می‌گویند که ما قومی دیندار و بی‌آزاریم و درستکاریم که به مساوات زندگی می‌کنیم و به خاطر غایت نیکوکاری ما است که هر کس دست به مال‌مان دراز کند تیری از غیب می‌خورد.