نفثه المصدور - ۹

در نشست قبل یک پاراگراف فحاشی نویسنده به «جمال علی عراقی» را خواندیم. در این نشست دکتر ابراهیمی توضیحی داد که جمال علی کیست و ادامه فحاشی‌ها را خواندیم!

بعد از فحاشی‌ها اشاره می‌کند که در محاصره اخلاط که صاحب دیوان ممالک (که می‌دانیم شمس‌الدین محمد جوینی پدربزرگ عطاملک جوینی بوده است) فوت کرد و کار این عراقی بالا گرفت و حدود سه چهارم متنی که این جلسه خواندیم ذکر مصیبت شهاب الدین خرندزی است درباره برآمدن عراقی و دوران صاحب‌منصبی‌اش. از دست رفتن سروری جلال‌الدین خوارزمشاه را بالکل به گردن همین گردن‌شکسته می‌اندازد.

از آن طرف شحنه تاتار به تبریز رسیده بود و مال و منال شهاب‌الدین که به طلبش می‌رفت همه به تاراج رفته بود الا چهارصد دینار که به دست درویشی سپرده بود و معتمدی آن را به ارومیه آورد. این معتمد هم توزرد از آب درآمد و نه تنها پول خرندزی را بالا کشید قصد جانش را هم کرد!

شبی که شهاب‌الدین در راه خوی اسب می‌دوانید، چندین سوار احاطه‌اش کردند. او وقتی که چاره‌ای دیگر ندید شمشیر کشید و (به قول خودش) مذبوحانه با سواران مبارزه کرد.